برخلاف اشکال سنتی حملات سایبری، امروزه عملیاتهای سایبری اعضای یک جامعه را هدف قرار میدهند و بر اعتقادات و باورهای آنان اثر میگذارند و میزان اعتماد به دولتها را کاهش میدهند. مخالفان جمهوری اسلامی ایران اکنون به دنبال کنترل و بهره‌برداری از ظرفیتهای رسانههای اجتماعی برای آسیب رساندن به منافع ملّی، بی‌اعتبار کردن نهادهای دولتی و خصوصی و ایجاد اختلافات داخلی هستند. این عملیاتهای نامحسوس نشان‌دهنده‌ی یک رویکرد نسبتاً جدید و به‌طور فزاینده‌ای خطرناک برای متقاعدسازی کاربران در رسانههای اجتماعی است؛ بنابراین، فعالان دولتی و غیردولتی خارج از ایران می‌توانند به‌جای حمله به تأسیسات نظامی یا اقتصادی، به جریان اطلاعات آنلاین از طریق رسانههای اجتماعی دسترسی داشته باشند و از این طریق حوزه نوظهور امنیت سایبری اجتماعی کشور را به‌طور جدی تهدید کنند. پژوهش حاضر به بررسی این عرصه نوظهور پرداخته و تمایزات آن با امنیت سایبری را بررسی کرده است. براساس یافتهها میتوان گفت امنیت سایبری اجتماعی از حیث ماهیت، ابزار و اهداف متفاوت از امنیت سایبری است. رسانههای اجتماعی به‌واسطه دو عامل مهم «غیرمتمرکزسازی» و «عدم نیاز به حضور فیزیکی» فضا را برای تولید و گسترش مطالب زیان‌بار نظیر اخبار جعلی و تهدید امنیت سایبری اجتماعی فراهم ساخته‌اند.
