دنیای به خواب رفته

در چند روز اخیر شاهد اعمال ننگین جانیان و وحشیان اسرائیلی در برابر دیدگان جهانیان علیه مردم بی دفاع و مظلوم غزه بوده ایم اعمالی که قلب هر آزاده بیداردلی را جریحه دار میکند، کشتار بی رحمانه صدها زن و کودک بی گناه فلسطینی با استفاده از بدترین سلاح های جنگی

به گزارش نسل اگاه ؛ نکته ای که بسیار قابل تأمل است سکوت و حتی گاهی حمایت سران کشورهای جهان در برابر این جنایات است از کشورهای غربی و عربی گرفته تا سازمان هایی که خود را مدافع حقوق انسان ها میدانند، سازمان هایی که به ابزاری برای تحقق اهداف جاه طلبانه و مستکبرانه ی بازیگردانانشان یعنی صهیونیست های خونخوار تبدیل شده اند و در ابتدا نیز در پشت پرده با همین هدف بوجود آمده اند تا جایگاهی رسمی، قانونی و عوّام پسند باشند برای رسیدن غربی های مزدور به اهداف پلید و شیطانیشان.
غزه منطقه ای با طول جغرافیایی ۴۰ کیلومتر و عرض ۱۰ کیلومتر و با جمعیتی حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر در همسایگی اسرائیل و مصر قرار دارد.

اسرائیل در سال ۲۰۰۵ میلادی بخاطر وقوع انتفاضه فلیسطینیان و هزینه های گزاف حضور در غزه از این منطقه عقب نشینی کرد، در سال ۲۰۰۶ پس از برگزاری انتخابات سراسری در فلسطین و تحت نظارت سازمان ملل، حماس حاکمیت این منطقه را با آرای فلسطینیان بدست آورد که اسرائیل این حاکمیت را نپذیرفت و از همان زمان اعمال تحریم های شدید علیه غزه را آغاز کرد، از همان زمان نیز فعالیت های نظامی اسرائیل علیه اعضای گروه حماس شروع شد، درگیری هایی که در سال ۲۰۰۸ منجر به کشته شدن ۱۵۰۰ نفر از فلسطینیان گردید، در سال ۲۰۰۹ نیز کشتی های حامل کمک های بشردوستانه به مردم غزه را مورد حمله خود قرار دادند که منجر به کشته شدن چند تبعه ترک گردید، در سال ۲۰۱۲ نیز شهادت رهبر شاخه نظامی حماس توسط اسرائیل باعث بروز جنگی ۸ روزه بین اسرائیل و حماس گردید که در نهایت منجر به کشته و زخمی شدن هزاران نفر از مردم بی دفاع غزه گردید.
 که این بار نیز کشته شدن سه جوان اسرائیلی در مناطق کرانه باختری که تحت کنترل گروه فتح است، دستاویز و بهانه ای برای از سرگیری حملات دیوانه وار رژیم صهیونیستی به منطقه غزه گردیده است، اسرائیل با وجود اینکه این حادثه در غزه رخ نداده و هیچ گروهی نیز مسئولیت آن را برعهده نگرفته است، حماس را مسئول ارتکاب آن میداند و جنگی تمام عیار را علیه حماس و مردم غزه آغاز کرده است، حماس نیز در تقابل با این حملات گسترده پرتاب موشک هایی را به سوی شهرک های اسرائیلی در دستور کار خود قرار داده است.
اما اسرائیلی ها در مقابل هجمه افکار عمومی علیه حملات وحشیانه شان به غزه، دلیل حملات خود و تشدید آن را دفاع از خود میداند، اسرائیل معتقد است که ماده ۵۱ منشور سازمان ملل که با عنوان «حق دفاع از خود» شناخته میشود، حق دفاع و حمله علیه غزه را به او داده است.
این ماده همواره دستاویزی برای حملات وحشیانه اسرائیلی ها و کشتار بی رحمانه مردم فلسطین و غزه بوده است.
این بند به دولت‌های عضو سازمان ملل این اجازه را داده است تا هنگامی که «شورای امنیت»، اقدام لازمی را در جهت بازگرداندن صلح و امنیت در یک وضعیت جنگی انجام نداده است؛ از خود «دفاع» کنند.
به این معنا که کشورهای عضو، می‌‌توانند در برابر تجاوز‌های نظامی سایر قدرت‌ها، «در لحظه» از خود دفاع کنند و منتظر تصمیم و اقدام‌هایِ زمان‌بر شورای امنیت نمانند.
لازم است که بدانیم بهره مندی اعضا از این بندها منوط به تحقق شروط خاصی است که اسرائیل به هیچ یک از آنها پایبند نبوده است.
از مهم‌ترین شروط «دفاع مشروع»، این است که «دفاع» بایستی «ضروری» و «متناسب» با حمله‌ای باشد که صورت گرفته است.
به این معنا که توسل یا تهدید به زور (آغاز عملیات نظامی دفاعی) نمی‌تواند فراتر از ابعاد حمله‌‌ یا حمله‌های اولیه باشد.
«عملیات دفاعی» نبایستی جنبه‌ی «انتقام‌جویانه» بیابد یا به مثابه‌ «فرصت» و «موقعیتی» برای اهداف گسترده‌تر نظامی در نظر گرفته شود.
حال این سئوالات مطرح است با توجه به آمار کشته ها و زخمی ها و سلاح ها و تعداد نیروهای درگیر طرفین آیا تبادل آتش بین اسرائیل و غزه یکسان و منطقی است؟! اسرائیلی که ۶۰سال سرزمین فلسطینیان را اشغال کرده و دائماً به آن حمله ور است در موضع دفاع بسر می برد یا حمله؟!
طبق آمار ارائه شده از سوی مراجع مختلف اکثر شهدای این حملات غیرنظامیان می باشند، مسلم است که با در نظر داشتن چنین وضعیتی، هیچ منطقی نمی‌تواند این شمار گسترده از کشتگان غیرنظامی را که بسیاری از آنان هم کودکان هستند «ضروری» و توجیه‌پذیر جلوه دهد.
از طرفی این رژیم صهیونیستی بود که با بهانه قرار دادن کشته شدن شهروندانش بدون در دست داشتن هیچ سند و مدرکی دال بر دخالت حماس در این موضوع، به غزه حمله کرده است.
اما همانطور که گفته شد حملات اسرائیل علیه غزه به طور منظم هر چند سال یکبار و به بهانه های مختلف صورت میگیرد، دلیل اصلی که همواره مورد تأکید سران این رژیم نیز بوده است تضعیف گروه حماس می باشد، با توجه به اینکه در چند سال گذشته گروه حماس به سلاح های جنگی نظیر راکت های موشکی که میتواند هر نقطه ای از مناطق صهیونیست نشین را تهدید کند، مجهز شده دغدغه اسرائیلی ها برای مقابله هرچه شدیدتر با حماس بیش تر شده است،مسلماً هرچه که غزه بیشتر در آرامش باشد فرصت برای تقویت نظامی حماس بیش تر میگردد و این برای اسرائیل خطرناک است چناچه روزنامه هاآرتص چاپ اسرائیل در مقاله ای از پیشرفت فراوان نظامی حماس در این دوره از درگیری ها اذعان کرده است، از طرفی گروه حماس اعتقاد زیادی به مقاومت در برابر اسرائیل دارند و از این حیث با گروه فتح یا همان تشکیلات خودگران که متعقد به سازش هستند، اختلاف دارند.
ارتباط تنگانگ حماس با حزب الله لبنان و جمهوری اسلامی ایران نیز بر کینه اسرائیل علیه حماس می افزاید. شکل گیری دولت وحدت ملی در فلسطین که با برقراری وحدت بین حماس و فتح بعنوان دوگروهی که همواره در سالیان گذشته در فلسطین با هم اختلافات شدیدی داشتند نیز می تواند یکی دیگر از دلایل حمله کنونی اسرائیل به غزه باشد.
همانطور که گفته شد اسرائیل همواره بدنبال تضعیف گروه های مقاومت می باشد و در حال حاضر با توجه به درگیری نیروهای مقاومت حزب الله لبنان بعنوان یکی از حامیان اصلی حماس در سوریه و لبنان و عدم تمرکز آنها و همچنین بر روی کار آمدن دولت سیسی در مصر و ساقط شدن دولت اخوان المسلمین در این کشور که دارای تفکرات مدافعانه از فلسطین بودند، میتوانست موقعیت خوبی را برای حمله به غزه فراهم کند دو امر مهم دیگر یعنی حمله گروه های تروریستی به عراق و برگزاری رویداد جام جهانی فوتبال نیز شرایط مطلوب تری برای صهیونیست ها فراهم آورد.
ساده لوحانه است که فکر کنیم اسرائیل صرفاً به خاطر کشته شدن چند تبعه اش به غزه حمله کرده، پروتکل ها و اهداف صهیونیست ها در تشکیل حکومتی که مرزهای آن از نیل تا فرات امتداد دارد مسلماً نیازمند اشغال مناطقی از جمله غزه می باشد، چنانچه وزیر خارجه این رژیم خواستار اشغال مجدد نوار غزه شده است.
خیالات صهیونیست ها برای تحقق حکومت موعودشان هیچگاه برای این جنایت کاران که با توهمات و خرافاتی که در اذهان خود دارند به ریختن خون انسان های بی گناه مبادرت می ورزند، تحقق پیدا نخواهد کرد.
در حالیکه هر روز بر آمار کشته های مردم غزه که اکثر آنها را غیرنظامیان و زنان و کودکان تشکیل میدهند، افزوده می شود شاهدیم که دنیای غرب و دنیای عرب و سازمان های جهانی در سکوت مطلق نسبت به این فجایع به سر میبرند و برخی از کشورهای غربی نیز حمایت های قاطع و بی شرمانه خود را از جنایات این رژیم منحوس اعلام میکنند، تا جایی که نتانیاهو نخست وزیر این رژیم اعلام میکند که «عملیات پیچیده، فشرده وعمیقی که ما در داخل غزه انجام می دهیم از حمایت بین المللی برخوردار است.
حمایت جامعه بین الملل از عملیاتی که در حال حاضر ارتش اسرائیل انجام می دهد، بسیار بالا است».
سران آمریکایی همچون رئیس جمهور و وزیر امورخارجه اش در کنفرانس های مطبوعاتی و در تماس ها و دیدارهایشان بر حق اسرائیل برای حمله به مردم مظلوم غزه تأکید کرده اند، سایر کشورهای غربی همچون فرانسه، ایتالیا و انگلیس هرگونه راهپیمایی برای دفاع از مردم غزه در کشورهایشان را ممنوع کرده اند ، چنین حمایت های آشکاری اصلاً دور از انتظار نیست از کشورهایی که خود در سال ۱۹۴۷ میلادی برای حفظ منافعی شیطانی نسبت به تشکیل این رژیم نامشروع و جعلی در منطقه خاورمیانه اقدام کردند، آیا می شود کشورهایی که همچون آمریکا و انگلیس که خود اسرائیل را متولد کرده اند از فرزند نامشروعشان دفاع نکنند؟!
آمریکا و همپیمانان غربی اش در دوراهی گیر افتاده اند که هرکدام را برگزینند رسواییشان را در پی دارد دفاع از اسرائیل و جنایاتش یک رسوایی و دفاع نکردن از آن یک رسوایی دیگر که همیشه شاهد انتخاب راه اول یعنی دفاع از جنایات اسرائیل بوده ایم و چهره رذل و شیطانیشان جلوی دیدگان جهانیان و مردم خودشان بیش تر آشکار میشود.
در کنار دفاع کشورهای غربی از جنایات اسرائیل، شاهد سکوت مجامع بین المللی از وقوع این جنایت ها هستیم، این مجامع که همواره ابزاری برای تحقق اهداف پلید صهیونیست ها تبدیل شده اند براحتی چشم خود را در قبال این جنایتها و این همه کشتار و خونریزی می بندند و تنها به ابراز یک تأسف بسنده میکنند اما جایی که حضور و رأی هایشان در جهت منافع مستکبران باشد خیلی فوری تشکیل جلسه میدهند، چنانچه تاکنون بارها جمهوری اسلامی را بدون داشتن هیچ مدرک و سندی دال بر ساخت سلاح هسته ای محکوم کرده اند.
از سازمان مللی که براحتی اسرائیل را درسال ۱۹۴۷ به رسمیت می شناسد، در جنگ ۶ روز بین اسرائیل و اعراب برای تجدید قوای اسرائیلی ها اعلام آتش بس چند ساعته میکند، در سال ۲۰۰۷ هرگونه نفی هولوکاست را محکوم می کند، بیش از این انتظار نمی رود که بخواهد در قبال ارباب صهیونیستی اش لب به اعتراض بگشاید.
اما نکته ای که موجب تأسف است سکوت سران کشورهای بقولاً اسلامی در قبال این جنایات است، سرانی که کارشان به جایی رسیده است که حتی جرأت یک اعتراض ظاهری به کشتار این همه مسلمان آن هم در مبارک رمضان را ندارند، چه شده است که کار این کشورها به اینجا رسیده است که با سکوتشان در کنار صهیونیسم ها قرار گرفته اند و دستشان به خون کودکان فلسطینی آغشته شده است؟! حتی مصری ها جرأت بازگشایی گذرگاه رفح برای امدادرسانی به زنان و کودکان مظلوم غزه را ندارند.
جالب است همین سران که در کاخ های خود روزه سکوت گرفته اند در دفاع از تروریست های خود در سوریه و عراق هر روز نطق های تازه ای ارائه میدادند و دلارهای نفتیشان به سوی تروریست های وحشی تکفیری همواره سرازیر است.
ان شاء الله که با حضورمان در روز جهانی قدس بار دیگر دنیای به خواب رفته را بیدار کنیم و بت های استکبار و صهیونیسم را با شعارهای مرگ بر اسرائیل و مرگ بر آمریکایمان بلرزانیم.

اللهم عجل لولیک الفرج
محمدحسین آزادی؛ جانشین بسیج دانشجویی دانشگاه ولیعصر(عج)
رمضان المبارک ۱۴۳۵

برای مشاهده لینک اصلی در پایگاه خبری تحلیلی نسل آگاه کلیک فرمایید