توسعه استان، موانع و راهکارها؛ کهگیلویه و بویراحمد سرزمین ثروت و محرومیت
دستیابی به نتیجه مطلوب جهت رفع محرومیت‌ها از چهره کهگیلویه و بویراحمد، نیازمند انجام حرکت ضربتی، سریع و جهادی، مبتنی بر برنامه ای دقیق، مدوّن و کارشناسی شده، مطابق با سندهای بالای دستی نظیر برنامه ششم توسعه و سند چشم انداز ۲۰ ساله است.
محمدحسین آزادی: تاکنون مقالات و یادداشت های فراوانی در خصوص موانع و راهکارهای توسعه کهگیلویه و بویراحمد نگارش و مطرح گردیده است، اما عملاٌ تغییرات محسوسی در روند پیشرفت استان ایجاد نشده است.
آمارهای منتشره توسط دستگاه های مختلف کشوری، حاکی از آن است، استان کهگیلویه و بویراحمد هنوز در شاخص های مختلف، نسبت به سایر استان ها، وضعیت مطلوبی ندارد؛ این مهم با وجود تمام خدماتی است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به استان ارائه شده، ولی مع الاسف علی رغم ثروت و غنای طبیعی و خدادادی و مردمان غیور و انقلابی، کماکان گَرد و غبار محرومیت از سر و صورت آن زدوده نشده است.
محرومیت کنونی استان میراث دهه ها ظلم و ستم حکومت های شاهنشاهی و افراد دست نشانده آنها در منطقه است که مردم را استثمار و با کوته نگری و منفعت طلبی، مانع رونق علم و دانش و پیشرفت مردم شدند. اینک و در حالی که ۴۰ سال از روی کار آمدن نظام پربرکت اسلامی می گذرد، با توجّه به فراهم شدن فضای علم اندوزی و پیشرفت برای آحاد جامعه در اقصی نقاط کشور و همچنین رشد جوانان استان در حوزه های مختلف علمی و تخصصی با بهره مندی از وضع موجود، انتظارها از رشد جایگاه استان در شاخص های مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی چیزی فراتر از وضع موجود است.
استان کهگیلویه و بویراحمد، جدای از نعمت های طبیعی و خدادادی نظیر آب و خاک حاصل خیز، پوشش متنوع گیاهی، مناظر بکر و گردشگرپذیر، نفت و گاز، منابع معدنی و... از شاخص مهم نیروی انسانی متخصص نیز بهره مند است؛ از این روی جایگاه کنونی استان تناسبی با داشته های آن ندارد. در این میان گرچه عوامل محیطی و مسائل شبه سیاسی، طایفه ای و قومی تاثیر گذار است، ولی عدم چشم انداز و برنامه ای جامع، دقیق و کارشناسانه، مشخص نبودن محور اصلی توسعه استان، کمبود و یا عدم زیرساخت های مورد نیاز نظیر خطوط ارتباط ریلی، هوایی و زمینی، کم کاری و عملکرد مقطعی و سلیقه ای در حوزه های مختلف مدیریتی، ناتوانی در جذب سرمایه، عدم ارتباط گیری مستقیم با مردم برای حل تعاملی مشکلات مربوط به آنها و بی اعتمادی نسبت به جوانان متخصص و تحصیل کرده، منجر به عدم بهره مندی مناسب از ظرفیت های استان شده است.
بی شک دستیابی به نتیجه مطلوب جهت رفع محرومیت‌ها از چهره استان، نیازمند انجام حرکت ضربتی، سریع و جهادی، مبتنی بر برنامه ای دقیق، مدوّن و کارشناسی شده، مطابق با سندهای بالای دستی نظیر برنامه ششم توسعه و سند چشم انداز ۲۰ ساله است.
از سوی دیگر با توجه به موقعیت ژئوپولوتیکی استان و دالان ارتباطی مرکز به جنوب کشور، توسعه زیرساخت هایی همچون گسترش خطوط ریلی و جاده ای نه تنها عاملی برای توسعه اقتصادی استان بلکه موجب رشد و توسعه کشور خواهد شد و همین امر می تواند جهت جذب اعتبارات کشوری و تسریع در روند کند پیشرفت کنونی پروژه های مختلف یاری رسان است.
توجه همزمان به توسعه فرهنگی و اجتماعی استان نیز مسئله دیگری است که نباید از آن غافل شد؛ متأسفانه در این بخش ها نیز اقدامات مناسبی نپذیرفته است. شهرهای استان و حتی مرکز استان از نبود امکانات مناسب و متناسب زیرساختی فرهنگی و ورزشی نظیر سینما، فرهنگ سرا، باشگاه های فرهنگی ورزشی و... رنج میبرد.
امید است مسئولین مربوطه ضمن توجه به مسئولیت خویش در مقابل خداوند متعال، با دلسوزی، علاقمندی، جدیّت و موقعیت‌شناسی و با حضور بین مردم، به وظایف خود در راستای محرومیت زدایی از استان عمل کنند و نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی نیز با شجاعت و درایت بیش تری نسبت به پیگیری مسائل و مشکلات حوزه ی انتخابی خود در مجلس شورای اسلامی اقدام و پیگیر رفع موانع توسعه استان شوند.
منبع: قدس آنلاین
